Για την Κυριακάτικη Αργία της 16ης Ιουλίου

Με αφορμή την απεργία που κηρύχθηκε για την Κυριακή 16 Ιουλίου με στόχο την μη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή, επανα-αναρτούμε τις θέσεις μας για την Κυριακάτικη Αργία καθώς και το σχετικό κάλεσμα για απεργιακή συγκέντρωση την Κυριακή στις 10 π.μ. στον πεζόδρομο της Ερμού.

Ποτέ δουλειά την Κυριακή!

Ο χρόνος είναι δωρεάν, αλλά είναι ανεκτίμητος. 

Δεν σου ανήκει, αλλά μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις. 

Δεν μπορείς να τον αποταμιεύσεις, αλλά μπορείς να τον ξοδέψεις.

Και από τη στιγμή που τον χάσεις, δεν μπορείς να τον πάρεις πίσω.

Harvey Mackay

Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, θα δημιουργήσει πάρα πολλά προβλήματα στις ζωές μας και δεν θα λύσει σχεδόν τίποτα. Η πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ, μας λέει πως οι εργαζόμενοι στο εμπόριο θα έχουν ούτως ή άλλως κυλιόμενο ρεπό και όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα βρούμε πιο πολύ χρόνο για να ψωνίσουμε. Μας κρύβουν τα πιο σημαντικά: Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, βοηθά την περαιτέρω επικράτηση ενός χυδαίου ατομικισμού/καταναλωτισμού: "ζήτω το δικαίωμα του να ψωνίζω όποτε γουστάρω" κράζουν οι εκπρόσωποι των μεγάλων εταιρειών, η κυβέρνηση και οι πληρωμένοι δημοσιογράφοι. Για όλους εμάς ΤΙ μένει; Με τους άνεργους στο 1.500.000 και την φτώχεια/εξαθλίωση να αυξάνονται κάθε μέρα, με τα εργασιακά μας δικαιώματα να έχουν καταργηθεί, μένει μόνο το δικαίωμα να.... καταναλώνουμε.

Παράλληλα, τίθεται και ένα άλλο ερώτημα: ΠΟΙΟΣ κερδίζει με την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας; Σίγουρα χάνουν οι εργαζόμενοι, οι μικροκαταστηματάρχες και οι οικογένειές τους. Σίγουρα κερδίζουν αυτοί που θέλουν να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους και να κλείσουν τα μικρά καταστήματα: Οι μεγάλες εταιρείες, οι πολυεθνικές αλυσίδες καταστημάτων. Όσον αφορά δε τις κυβερνήσεις, τόσο οι παλιότερες όσο και η σημερινή κυβέρνηση εξυπηρετούν με την πολιτική τους αυτές ακριβώς τις μεγάλες αλυσίδες και τους ιδιοκτήτες τους, σε βάρος των εργαζομένων.

Θέλουμε ζωή, όχι επιβίωση

Η κυριακάτικη αργία πλην ορισμένων ελάχιστων εξαιρέσεων, είναι η ΚΟΙΝΗ ΜΕΡΑ που μπορούμε να έχουμε κοινό ελεύθερο χρόνο: Για να δούμε τις παρέες μας, τους δικούς μας, να κάνουμε μαζί άλλα πράγματα που μας ευχαριστούν κλπ. Η κατάργηση αυτής της κοινής μέρας, μας οδηγεί στην περαιτέρω μοναξιά, στην περαιτέρω αποξένωση! Πόσο δίκιο έχει το γνωστό τραγούδι "...το Σάββατο μπορείς;/όχι, όχι/την Κυριακή μπορώ/ναι, αλλά δεν μπορώ εγώ...". 

Σκέψου λοιπόν:

Αν την Κυριακή καθιερώσουν το άνοιγμα των καταστημάτων κάποιοι συνάνθρωποί μας ΔΕΝ θα ξεκουράζονται, ΔΕΝ θα βλέπουν τους φίλους και τις οικογένειές τους... Το θέλεις αυτό; 

Αν τελικά καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία σε ένα κλάδο, αυτό θα επεκταθεί σταδιακά σε ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους. Θα δουλεύουμε -όλο και λιγότεροι- όλο και πιο εξοντωτικά... Το θέλεις αυτό;

Αν πηγαίνουμε για ψώνια τις Κυριακές, δίνουμε άλλοθι σε κυβέρνηση και μεγάλες επιχειρήσεις, να προχωρήσουν σε ανεξέλεγκτα ωράρια και μεγαλύτερη εκμετάλλευση της ανάγκης για δουλειά. Το θέλεις αυτό;

Γιατί πρέπει και την Κυριακή να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά; Έτσι, θα εξοντωθούν εργαζόμενοι και μικρομαγαζάτορες, που θα πρέπει να είναι στο πόδι εφτά μέρες τη βδομάδα... Το θέλεις αυτό;

• Σκέφτομαι τους εργαζόμενους και τους μικρομαγαζάτορες. 
• Σκέφτομαι τις οικογένειές τους. 
• Σκέφτομαι το δικό μου εργασιακό μέλλον. 
• Να μη ζήσουμε σαν δούλοι. 
• ΔΕΝ μας λείπουν οι μέρες για να ψωνίζουμε. 
• Μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε! 
• Δεν ψωνίζω τις Κυριακές! 

Α Ν Τ Ι Σ Τ Ε Κ Ο Μ Α Ι

Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα