Ο Άρις Αρεγεώργης (επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Ε.Μ.Π.) έφυγε από κοντά μας. Η πολιτική κηδεία του Άρι θα γίνει το Σάββατο 11/8/2018 στις 12:00 στο Α' Νεκροταφείο.
Το Κοινωνικό - Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, «Λαμπηδόνα», εκφράζει τη βαθειά του θλίψη και οδύνη για την απώλεια του αγαπημένου φίλου, δασκάλου και αγωνιστή Άρι Αραγεώργη. Ο Άρις συμμετείχε ολόψυχα στις δράσεις του Κ.Π.Κ.Β. και, με όλη τη σεμνότητα που τον διέκρινε, στήριξε ως προσκεκλημένος ομιλητής τα μαθήματα Ιστορίας και Φιλοσοφίας που οργάνωσε η «Λαμπηδόνα» τα τελευταία χρόνια. Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας, ως υπόδειγμα και οδηγό για μια στάση ζωής και κοινωνικής συνείδησης που τόσο λείπει στις μέρες μας, τα λόγια του Άρι (από ομιλία του σε στρογγυλό τραπέζι με θεματική το Κοινωνικό - Πολιστιστικό Κέντρο Βύρωνα) για την αναγκαιότητα της μορφωτικής και απελευθερωτικής δράσης των κοινωνικών συλλογικοτήτων στην περίοδο της κρίσης και τη σχέση τους με την ακαδημαϊκή κοινότητα:
Να κλείσω θίγοντας ένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν για αυτό το στρογγυλό τραπέζι. Είναι δυνατή η σύγκληση του θεσμικού ακαδημαϊκού λόγου με τις κινηματικές διαδικασίες των σύγχρονων κοινωνικών υποκειμένων που προτάσσουν και αναζητούν την κοινωνική χειραφέτηση; Νομίζω πως όχι! Το σύγχρονο πανεπιστήμιο, ως θεσμός, δεν είναι δυνατόν να σταθεί στο πλευρό κινημάτων που αναζητούν την κοινωνική χειραφέτηση. Και τούτο γιατί τα σύγχρονα πανεπιστήμια έχουν σταδιακά απολέσει το καθεστώς τους ως αυτοδιοικούμενα ιδρύματα και τείνουν να υποταχθούν στις επιταγές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος. Οι ακαδημαϊκές αξίες που συνήθιζαν να διέπουν τις δραστηριότητες της έρευνας και της εκπαίδευσης έχουν σταδιακά θυσιαστεί για χάρη της εργαλειακής αξίας της οικονομικής ωφελιμότητας. Αντί για έρευνα, στα προϊόντα της οποίας υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να παράγουν πνευματική ιδιοκτησία.
Αντί για επιστήμονες που είναι ελεύθεροι πολίτες, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να παράγουν ανθρώπινο κεφάλαιο που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της λεγόμενης «κοινωνίας της γνώσης» με δεδομένο τον πίνακα αξιών της. Αντί για εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να προσφέρουν κατάρτιση για εργασία, έστω προσωρινή ή αβέβαιη. Και οι σπουδαστές των πανεπιστημίων θεωρούνται καταναλωτές υπηρεσιών εκπαίδευσης που προετοιμάζονται, με αυτόν τον τρόπο, για ένταξη στον οικονομικό ανταγωνισμό. Για να «ανοιχτεί» το σύγχρονο πανεπιστήμιο στα κοινωνικά κινήματα πρέπει να αλλάξει θεσμικά. Και οι πανεπιστημιακοί, ως σώμα, όχι ως άτομα, μάλλον δεν θα βοηθήσουν σε τέτοια κατεύθυνση. Ούτε, εξ όσων γνωρίζω, ποτέ βοήθησαν σε τέτοιες κατευθύνσεις.
Σύμφωνα με την επιθυμία του Άρι, όποιος επιθυμεί και έχει τη δυνατότητα, αντί στεφάνων μπορεί να πραγματοποιήσει δωρεά στα παρακάτω ιδρύματα:
Το Κοινωνικό - Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, «Λαμπηδόνα», εκφράζει τη βαθειά του θλίψη και οδύνη για την απώλεια του αγαπημένου φίλου, δασκάλου και αγωνιστή Άρι Αραγεώργη. Ο Άρις συμμετείχε ολόψυχα στις δράσεις του Κ.Π.Κ.Β. και, με όλη τη σεμνότητα που τον διέκρινε, στήριξε ως προσκεκλημένος ομιλητής τα μαθήματα Ιστορίας και Φιλοσοφίας που οργάνωσε η «Λαμπηδόνα» τα τελευταία χρόνια. Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας, ως υπόδειγμα και οδηγό για μια στάση ζωής και κοινωνικής συνείδησης που τόσο λείπει στις μέρες μας, τα λόγια του Άρι (από ομιλία του σε στρογγυλό τραπέζι με θεματική το Κοινωνικό - Πολιστιστικό Κέντρο Βύρωνα) για την αναγκαιότητα της μορφωτικής και απελευθερωτικής δράσης των κοινωνικών συλλογικοτήτων στην περίοδο της κρίσης και τη σχέση τους με την ακαδημαϊκή κοινότητα:
Να κλείσω θίγοντας ένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν για αυτό το στρογγυλό τραπέζι. Είναι δυνατή η σύγκληση του θεσμικού ακαδημαϊκού λόγου με τις κινηματικές διαδικασίες των σύγχρονων κοινωνικών υποκειμένων που προτάσσουν και αναζητούν την κοινωνική χειραφέτηση; Νομίζω πως όχι! Το σύγχρονο πανεπιστήμιο, ως θεσμός, δεν είναι δυνατόν να σταθεί στο πλευρό κινημάτων που αναζητούν την κοινωνική χειραφέτηση. Και τούτο γιατί τα σύγχρονα πανεπιστήμια έχουν σταδιακά απολέσει το καθεστώς τους ως αυτοδιοικούμενα ιδρύματα και τείνουν να υποταχθούν στις επιταγές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος. Οι ακαδημαϊκές αξίες που συνήθιζαν να διέπουν τις δραστηριότητες της έρευνας και της εκπαίδευσης έχουν σταδιακά θυσιαστεί για χάρη της εργαλειακής αξίας της οικονομικής ωφελιμότητας. Αντί για έρευνα, στα προϊόντα της οποίας υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να παράγουν πνευματική ιδιοκτησία.
Αντί για επιστήμονες που είναι ελεύθεροι πολίτες, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να παράγουν ανθρώπινο κεφάλαιο που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της λεγόμενης «κοινωνίας της γνώσης» με δεδομένο τον πίνακα αξιών της. Αντί για εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να προσφέρουν κατάρτιση για εργασία, έστω προσωρινή ή αβέβαιη. Και οι σπουδαστές των πανεπιστημίων θεωρούνται καταναλωτές υπηρεσιών εκπαίδευσης που προετοιμάζονται, με αυτόν τον τρόπο, για ένταξη στον οικονομικό ανταγωνισμό. Για να «ανοιχτεί» το σύγχρονο πανεπιστήμιο στα κοινωνικά κινήματα πρέπει να αλλάξει θεσμικά. Και οι πανεπιστημιακοί, ως σώμα, όχι ως άτομα, μάλλον δεν θα βοηθήσουν σε τέτοια κατεύθυνση. Ούτε, εξ όσων γνωρίζω, ποτέ βοήθησαν σε τέτοιες κατευθύνσεις.
Σύμφωνα με την επιθυμία του Άρι, όποιος επιθυμεί και έχει τη δυνατότητα, αντί στεφάνων μπορεί να πραγματοποιήσει δωρεά στα παρακάτω ιδρύματα:
- Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
- Τμήμα Φιλοσοφίας - Πανεπιστήμιο Πατρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου