Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν, καμία συγνώμη δεν γίνεται δεκτή. Όπου ιδιωτικοποιήθηκαν δημόσια αγαθά, έπεσε κατακόρυφα η ποιότητα αυτών των υπηρεσιών, ενώ εκτοξεύτηκε το χρηματικό τους κόστος για τον λαό. Παραδείγματα άφθονα από την ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης σε πολλές πόλεις και χώρες, μέχρι την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρομικών δικτύων, του ηλεκτρισμού κλπ.
Η ταινία που επιλέγουμε να προβάλλουμε αυτή την Πέμπτη 16 Μαρτίου στις 8:15 μμ., έχει ως κεντρικό θέμα την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων στην Μεγάλη Βρετανία και τα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε πάνω στην ζωή του λαού, ο οποίος είδε την ποιότητα να κατρακυλά και το κόστος να ανεβαίνει ραγδαία. Ενώ ταυτόχρονα διαλύονταν και οι εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων των σιδηροδρόμων.
Ερωτήματα και ζητήματα όπως "Η δημόσια εταιρεία πρέπει να εξυγιανθεί και τι σημαίνει άραγε εξυγίανση;", "ο ανταγωνισμός θα βελτιώσει τις υπηρεσίες και θα ρίξει το κόστος, αλήθεια ή ψέμα;", "η επιχειρηματική πρωτοβουλία είναι ευλογία ναι ή όχι;" μας απασχολούν και νομίζουμε ότι αφορούν τις ζωές όλων μας. Για αυτό και μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση.
Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Πωλ, ο Μικ και οι άλλοι εργάζονται στη συντήρηση των βρετανικών σιδηροδρόμων, στο Νότιο Γιορκσάιρ. Το 1997, όμως, οι σιδηρόδρομοι ιδιωτικοποιούνται και διαμορφώνονται νέες συνθήκες εργασίας. Οι υπάλληλοι είναι αναγκασμένοι είτε να συμβιβαστούν με τους νέους, βάρβαρους όρους εργασίας ή να αποχωρήσουν με μια πολύ μικρή αποζημίωση, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης έχουν αρνητικό αντίκτυπο και στις σχέσεις μεταξύ των εργατών. Ο Ken Loach κινείται και πάλι μέσα στο σταθερό πλαίσιο των πολιτικο-κοινωνικών του προβληματισμών, διατηρώντας την ιδιότητα του "κινηματογραφιστή - εκπρόσωπου" της εργατικής τάξης. Η ταινία ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας 2001. Δουλεύεις για να ζεις ή ζεις για να δουλεύεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου