Η ομάδα προβολών του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα σας καλεί την Παρασκευή 21 Φλεβάρη και ώρα 20:00 στην προβολή της ταινίας ''Απιστια (Τrolosa)'' της Liv Ullmann.
Λιγά λόγια για την ταινία...
Στο βιβλίο του «Η μαγική λατέρνα», ο Ingmar Bergman περιγράφει μια ερωτική ιστορία στην οποία είχε εμπλακεί το 1949. Η Απιστία της Liv Ullmann αναφέρεται σε αυτή. Ως απόσπασμα της αυτοβιογραφίας του, ο μεγάλος Σουηδός σκηνοθέτης καταγράφει με μια ευδιάκριτη αίσθηση ενοχής το προσωπικό του βίωμα, επιτρέποντας στον ηλικιωμένο πλέον εαυτό του να δίνει το ρυθμό των τεκταινόμενων επί της οθόνης: Η ιστορία του νεαρού… Bergman (Erland Josephson) ξεπηδά από τις αναμνήσεις που γεννιούνται κατά τη διάρκεια συγγραφής του ίδιου του σεναρίου, διαδικασία στην οποία συμμετέχει ενεργά και το πνεύμα της Marianne. Σύμφωνα με αυτό, εκείνη είναι το υποκείμενο της έριδας ανάμεσα στον νεαρό πρωταγωνιστή και τον σύζυγό της, ενός μουσικοσυνθέτη που απουσιάζει μεγάλα χρονικά διαστήματα σε περιοδείες στο εξωτερικό. Η παράνομη σχέση της με τον Bergman, τότε ακόμη φιλόδοξο σκηνοθέτη, θα αποκαλυφθεί, για να αντικατασταθεί από ένα παιχνίδι πάθους, επιθυμίας και αντιζηλίας. Η Liv Ullmann χρησιμοποιεί την ιστορία του Ingmar Bergman δανειζόμενη ταυτόχρονα και αρκετές από τις κινηματογραφικές τεχνοτροπίες του, δίνοντας στο φιλμ μια αυτοβιογραφική νότα τόσο σε ότι αφορά στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του, όσο και του έργου του, με σαφείς αναφορές σε προσωπικές δημιουργίες του παρελθόντος του –Personaα, Κραυγες και Ψιθυροι. Έτσι, περισσότερο από την απεικόνιση του διπόλου ανάμεσα σε εραστή και σύζυγο, η ταινία είναι μια βουτιά στη μνήμη και τις ενοχές που ανασύρει η αναπόφευκτη παρουσία της, με τον επεικονισμένο χρόνο να παλατζάρει ανάμεσα στο τότε και το τώρα με νοσταλγική αλλά και αυτοκριτική διάθεση.
Λιγά λόγια για την ταινία...
Στο βιβλίο του «Η μαγική λατέρνα», ο Ingmar Bergman περιγράφει μια ερωτική ιστορία στην οποία είχε εμπλακεί το 1949. Η Απιστία της Liv Ullmann αναφέρεται σε αυτή. Ως απόσπασμα της αυτοβιογραφίας του, ο μεγάλος Σουηδός σκηνοθέτης καταγράφει με μια ευδιάκριτη αίσθηση ενοχής το προσωπικό του βίωμα, επιτρέποντας στον ηλικιωμένο πλέον εαυτό του να δίνει το ρυθμό των τεκταινόμενων επί της οθόνης: Η ιστορία του νεαρού… Bergman (Erland Josephson) ξεπηδά από τις αναμνήσεις που γεννιούνται κατά τη διάρκεια συγγραφής του ίδιου του σεναρίου, διαδικασία στην οποία συμμετέχει ενεργά και το πνεύμα της Marianne. Σύμφωνα με αυτό, εκείνη είναι το υποκείμενο της έριδας ανάμεσα στον νεαρό πρωταγωνιστή και τον σύζυγό της, ενός μουσικοσυνθέτη που απουσιάζει μεγάλα χρονικά διαστήματα σε περιοδείες στο εξωτερικό. Η παράνομη σχέση της με τον Bergman, τότε ακόμη φιλόδοξο σκηνοθέτη, θα αποκαλυφθεί, για να αντικατασταθεί από ένα παιχνίδι πάθους, επιθυμίας και αντιζηλίας. Η Liv Ullmann χρησιμοποιεί την ιστορία του Ingmar Bergman δανειζόμενη ταυτόχρονα και αρκετές από τις κινηματογραφικές τεχνοτροπίες του, δίνοντας στο φιλμ μια αυτοβιογραφική νότα τόσο σε ότι αφορά στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του, όσο και του έργου του, με σαφείς αναφορές σε προσωπικές δημιουργίες του παρελθόντος του –Personaα, Κραυγες και Ψιθυροι. Έτσι, περισσότερο από την απεικόνιση του διπόλου ανάμεσα σε εραστή και σύζυγο, η ταινία είναι μια βουτιά στη μνήμη και τις ενοχές που ανασύρει η αναπόφευκτη παρουσία της, με τον επεικονισμένο χρόνο να παλατζάρει ανάμεσα στο τότε και το τώρα με νοσταλγική αλλά και αυτοκριτική διάθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου