Πέμπτη 2 Νοεμβρίου: Cine Λαμπηδόνα - Ο Άνθρωπος με την κινηματογραφική κάμερα

“Ματιές στον Οκτώβρη”

Η  Ρώσικη Επανάσταση  μέσα από

 τη ρώσικη κινηματογραφική πρωτοπορία

 τρεις προβολές αισθητικής απόλαυσης και σκέψης

Πέμπτη 2/11/2017, 8.30μμ

      Ο Άνθρωπος με την κινηματογραφική κάμερα (Chelovek s kinoapparatom), 1929, του Τζίγκα Βερτόφ - μοντάζ Elizaveta Svilova

Κινηματογραφικά Παραμύθια του Προλεταριάτου

Η τεχνολογία και η τέχνη της κινηματογράφησης, αποτυπώνονται με μαεστρία από τον νεωτεριστή και πρωτοπόρο ντοκιμαντερίστα, Τζίγκα Βερτόφ, σε μία ταινία-ορόσημο για την εξέλιξη του κινηματογράφου του 1929. Η ταινία του Βερτόφ είναι παγκοσμίως γνωστή για τις ποικίλες τεχνικές που στην ουσία ανακάλυψε ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Από την αργή κίνηση και το τράβελιγκ μέχρι τα επιμέρους κάδρα και τις συνεχείς αλλαγές ρυθμού, η ταινία αποτελεί απαραίτητο μάθημα για κάθε ενδιαφερόμενο κινηματογραφιστή αλλά και σινεφίλ.

Έλλειψη σεναρίου, ήχου (φυσικά), ηθοποιών και ροής, όπως την ξέρουμε σήμερα, το κινηματογραφικό αριστούργημα του Βερτόφ, είναι ο αυτοπροσδιορισμός της 7ης τέχνης. Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή ψηφίστηκε ως η 8η καλύτερη όλων των εποχών και το 2014 το καλύτερο ντοκιμαντέρ όλων των εποχών. Η κάμερα αποκτά τη δική της ψυχή και μεταδίδει τα δικά της “ήθη” μέσα από έμψυχα και άψυχα υλικά, που πρωταγωνιστούν μπροστά από το φακό του ανθρώπου με τη μηχανή. Να πώς παρουσιάζει το έργο του:

“Το φιλμ  “Ο Άνθρωπος με την κινηματογραφική κάμερα” αντιπροσωπεύει: ΕΝΑΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ των οπτικών φαινομένων, ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΝ ΤΙΤΛΩΝ (ένα φιλμ χωρίς ενδιάμεσους τίτλους), ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΕΝΑΡΙΟΥ (ένα φιλμ χωρίς σενάριο), ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ (ένα φιλμ χωρίς ηθοποιούς, χωρίς σκηνικά, κ.λπ). Αυτή η καινούρια πειραματική δουλειά από το Kino-Eye απευθύνεται στη δημιουργία μιας αυθεντικά διεθνούς γλώσσας του σινεμά στη βάση του πλήρους διαχωρισμού από τη γλώσσα του θεάτρου και της λογοτεχνίας”.

Και στο μανιφέστο του “Εμείς” το 1922, προέβαλε την ανάγκη να πεθάνει η κινηματογραφία με τους εμπορικούς όρους, ώστε να επιβιώσει η τέχνη του κινηματογράφου. Πίστευε στο “Kino-eye” (Κινηματογράφο-μάτι), δηλαδή στο ότι το μάτι της κάμερας, ο φακός, είναι κυρίαρχο και καταγράφει την πραγματικότητα όπως είναι.

“...Εμείς αποκαλύπτουμε τις ψυχές των μηχανών, είμαστε ερωτευμένοι με τον εργάτη στον τόρνο, με τον αγρότη στο τρακτέρ, με το μηχανικό στη μαούνα. Σε κάθε μηχανική δουλειά φέρνουμε τη χαρά της δημιουργίας. Εμείς συνάπτουμε ειρήνη ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή. Διαπαιδαγωγούμε τον νέο άνθρωπο (…)”.