Σάββατο 16 Μαρτίου: live - JAZZMATAZZ III: "SONGS 'N' TALES"

JAZZMATAZZ III: "SONGS 'N' TALES" | Σάββατο 16 Μαρτίου 2019, 9.00 μμ | Λαμπηδόνα (Δασύλλιο Αγ. Τριάδας, Βύρωνας) | Είσοδος ελεύθερη, Προαιρετική οικονομική συνεισφορά

Οι Jazzmatazz δημιουργήθηκαν το 2011. Ντεμπουτάρισαν παίζοντας σουίνγκ, μπλουζ και τζαζ (όπως κάνει σαφές το όνομά τους). Έβγαλαν ένα σουίνγκ δίσκο με ελληνικό στίχο, ονόματι "Κρίσοι και Πείναπ γκέρλς." Αποτελούντο, αρχικώς, από 5, και στη συνέχεια από 7 μέλη, ενώ πολλές φορές απάνω στη σκηνή βρέθηκαν πολλά άτομα μεγάλης σημασίας, τουλάχιστον έντεκα ή δέκα. Επακαλούθως, επειδή οι άλλοι στην μπάντα παίζανε τις κάλτσες τους, με βιρτουοζιτέ πολύ ανώτερη και επικρατέστερη από τις παρτιτούρες που τους δίνανε, ο Παύλος και η Μαρία (ιδρυτικά μέλη της μπάντας), έπαθαν μια ασθένεια σπάνια στους κύκλους των αμερικανόβλαχων μουσικών: Βγάλανε στα χέρια τους απαλάχια λέπια και τα μαλλιά τους βάφτηκαν μπλεούζ.

Οι συνέπειες τούτου έμελε να καθορίσουν αναπόδραστα τις εξελίξεις στο έδαφος πάνω της δομικής κρίσης της κεφαλαιοκρατίας που ήταν σε πλήρη ανάπτυξη, πια. Έδωσαν όρκο, το λοιπόν, στην μπριγιαντίνη του Μάντι Γούτερς, και στα μούσια του Σι Σικ Στιβ να μην ξαναδώσουν ούτε ένα κονσέρτο μέχρι να δαμάσουν όλα τα συστατικά της μουσικής τέχνης.  Ο Παύλος ξύρισε τα μαλλιά του και πήγε να μάθει αμανετζής στο Θιβέτ, όπου και διδάχτηκε να παίζει κουτιά από πούρα με χορδές και σκουπόξυλο, ενώ η Μαρία έκανε, τελικά, το τάμα της στην Παναγιά τη Φιδούσα και κλείστηκε σε μια σπηλιά στους Βαρδιάνους, όπου σπούδασε «Αμερικάνικα Λαϊκά» και «Ιμπεριαλισμό ΙΙ» τραγουδώντας ανάποδα Πάριο πέντε φορές τη μέρα - τη νύχτα τέσσερις. Η ανεπεξέργαστη πρώτη έκδοση της διατριβής της με γενικό τίτλο «Μαντόνα Σταύρο, Κάν’τονα, βάλ’του φωτιά και Κάφ’τονα» έχει ήδη περάσει στη σφαίρα του κλασσικού, ενώ, τα 66 γνήσια αντίτυπα της πωλούνται έναντι 17 ευρώ το ένα στα Sotheby’s.

Για να κάνουμε μια μακρυά ιστορία κοντή, όταν, 23 χρόνια μετά, ένα σούρουπο του Ιούλη, ο Ντίο (που ήτανε και πριν στην μπάντα αλλά πιο πριν δεν ήτανε γιατί ήτανε άλλοι στην μπάντα, και αυτός ήτανε σε άλλη μπάντα), τους συνάντησε σε ένα πεζούλι στο Θησείο να επαιτούν, απαιτώντας 4 νότες για να συμπληρώσουν μια πεντατονική από Λα μπεμόλ, (ανήμποροι πια να συνενοηθούν με γραμματική και συντακτικό), τους περιμάζεψε, τους έπλυνε, και τους έμαθε να μιλάνε μια δικιάς του κατασκευής νεοελληνική, φτιαγμένη από δεκα εφτά (17) γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, δύο (2) αμερικάνικα γράμματα του νότου, τρία (3) χτυπήματα από νύχια λάμα και ένα (1) από τάπερ γεμισμένο με μανταλάκια. 

Σε λίγες μονάχα μέρες, η Μαριώ άνοιξε το στόμα της και από μέσα βγήκε ένας κήπος με λουλούδια, και λιβάδια με καλαμπόκι, ενώ ο Παύλος, άρχισε δειλά να ξαναπαίζει δυό ή τρείς χορδές στις αυτοσχέδιες κιθάρες του. Μικρά βηματάκια ακόμα, θα πείτε, ναι, αλλά πάει καλά, θα δείτε. Η νότα νεωτερισμού και κομπορρημοσύνης που εισήχθη στο ντουέτο, διόγκωσε την υποκειμενικότητα του, με αποτέλεσμα, ένα πρωί να ξυπνήσουνε, μόνο για να ανακαλύψουν πως το ντουέτο έχει γίνει τρίο. Από τότε, έκτοτε οι συλλογικές εμβριθείς αναζητήσεις έγιναν μενού. 

Ελάτε το Σάββατο 16 Μαρτίου στην ανοιχτή αγκαλιά της Λαμπηδόνας να τους ακούσετε να παίζουν αρκετά καλά, είναι η αλήθεια, (αρκετά καλύτερα από πολλούς άλλους όπως η βίση και ο νταλάρας, για παράδειγμα) τραγούδια βγαλμένα από τον κόσμο της γενικευμένης αμερικάνικης βλαχιάς, κάνοντας χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων παραγωγής ήχου, μεταλλικών, ξύλινων, γυάλινων, και πλαστικών, αν και τα τελευταία προσπαθούν να τα μειώσουν τελευταία για λόγους οικολογικούς, κυρίως.

To live στο fb: https://www.facebook.com/events/389430314967583/?active_tab=about