Αυτή την Πέμπτη 14/2/2019 στις 20:30 στο "Cine Λαμπηδόνα" η προβολή της ταινίας
RANGO(Η.Π.Α. 2011)
Λίγα λόγια για την ταινία:
Ο κατοικίδιος χαμαιλέοντας RANGO χάνεται από τους ιδιοκτήτες του μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα και περιπλανιέται στην έρημο. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα βρίσκει καταφύγιο σε μια πόλη της ερήμου που έχει ξεμείνει στην εποχή της Άγριας Δύσης. Εκεί παριστάνει τον ηρωικό και ακαταμάχητο πιστολέρο και χρίζεται σερίφης της πόλης. Στη συνέχεια αναλαμβάνει να ανακαλύψει ποιος κλέβει τα αποθέματα νερού της πόλης και αφήνει τους κατοίκους της... στεγνούς! Στο πλευρό του, μια ελκυστική θηλυκή σαύρα και μια σειρά από περίεργα άτομα!
"Καθώς ένας κατοικίδιος χαμαιλέοντας ξεστρατίζει από τον πολιτισμό και ανακαλύπτει στο μέσο της ερήμου μια σκονισμένη αναχρονιστική κωμόπολη της Άγριας Δύσης, μαζί της λοξοδρομεί και η ίδια η ταινία που εγκαταλείπει το κουραστικά γνώριμο είδος του κινουμένου σχεδίου προκειμένου να ανακαλύψει ένα ολόκληρο μεταμοντέρνο τοπίο.
Το «Rango» παραπέμπει κατ’ αρχήν στη μυθολογία των γουέστερν του Τζον Φορντ και του Σέρτζιο Λεόνε, αναπαράγει ολόκληρες σκηνές από κλασικά φιλμ του είδους όπως το «Τρένο θα Σφυρίξει Τρεις Φορές» και το «Ρίο Μπράβο», ταυτόχρονα όμως κλέβει χαριτωμένα από ένα ευρύτατο σύνολο ταινιών (που μπορεί να περιλαμβάνει από την «Αποκάλυψη Τώρα» μέχρι το «Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας»), ενώ αντλεί ένα ολόκληρο σεναριακό δάνειο από τη θρυλική «Τσάιναταουν» του Ρόμαν Πολάνσκι. Τα υλικά μοιάζουν φαινομενικά αταίριαστα μεταξύ τους, ο σκηνοθέτης Γκορ Βερμπίνσκι («Οι Πειρατές της Καραϊβικής») και ο σεναριογράφος Τζον Λόγκαν («Sweeney Todd», «The Aviator») κατορθώνουν, όμως, και τα συνταιριάζουν σε ένα αρμονικό σύνολο που μοιάζει λιγότερο με παραδοσιακό animation δημιούργημα και περισσότερο με μια κινηματογραφόφιλη ταινία που διασκεδάζει αδειάζοντας αναφορές στην οθόνη. Όλα αυτά φυσικά δεν θα σημάνουν απολύτως τίποτα στο ανήλικο κοινό που θα δει την ταινία, ευτυχώς όμως που το «Rango» έχει μεριμνήσει προσφέροντας ένα εκθαμβωτικό εικονογραφικό θέαμα που μπορεί και αιχμαλωτίζει το παιδικό βλέμμα, την ώρα που οι ενήλικες θα απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα άφθονα σινεφίλ κλεισίματα του ματιού.
Η ταινία του Γκορ Βερμπίνσκι δεν είναι, ασφαλώς, χωρίς τα προβλήματά της. Έχει διαλογικά μέρη που πλατειάζουν, πολλούς και όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, χιούμορ που μόνο σποραδικά σπινθηροβολεί, ενώ είναι λιγότερο έξυπνη απ’ όσο νομίζει. Δεν χωρά αμφιβολία, όμως: το «Rango» δεν αποτελεί μαγείρεμα κάποιας στουντιακής συνταγής αλλά προϊόν αυθορμητισμού και παραβατικής διάθεσης. Η κινηματογραφική σαύρα που ερμηνεύει φωνητικά ο Τζόνι Ντεπ και σκηνοθετεί με κέφι ο Βερμπίνσκι δεν είναι ούτε τρισδιάστατη (όπως υποχρεώνει η τρέχουσα κινηματογραφική τάση), ούτε παιδιάστικη, ούτε προβλέψιμη. Και για σπάνια φορά δεν φαίνεται να δίνει δεκάρα εάν οι μικρότερης ηλικίας θεατές της την ευχαριστηθούν λιγότερο απ’ ότι οι ενήλικες"
"Καθώς ένας κατοικίδιος χαμαιλέοντας ξεστρατίζει από τον πολιτισμό και ανακαλύπτει στο μέσο της ερήμου μια σκονισμένη αναχρονιστική κωμόπολη της Άγριας Δύσης, μαζί της λοξοδρομεί και η ίδια η ταινία που εγκαταλείπει το κουραστικά γνώριμο είδος του κινουμένου σχεδίου προκειμένου να ανακαλύψει ένα ολόκληρο μεταμοντέρνο τοπίο.
Το «Rango» παραπέμπει κατ’ αρχήν στη μυθολογία των γουέστερν του Τζον Φορντ και του Σέρτζιο Λεόνε, αναπαράγει ολόκληρες σκηνές από κλασικά φιλμ του είδους όπως το «Τρένο θα Σφυρίξει Τρεις Φορές» και το «Ρίο Μπράβο», ταυτόχρονα όμως κλέβει χαριτωμένα από ένα ευρύτατο σύνολο ταινιών (που μπορεί να περιλαμβάνει από την «Αποκάλυψη Τώρα» μέχρι το «Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας»), ενώ αντλεί ένα ολόκληρο σεναριακό δάνειο από τη θρυλική «Τσάιναταουν» του Ρόμαν Πολάνσκι. Τα υλικά μοιάζουν φαινομενικά αταίριαστα μεταξύ τους, ο σκηνοθέτης Γκορ Βερμπίνσκι («Οι Πειρατές της Καραϊβικής») και ο σεναριογράφος Τζον Λόγκαν («Sweeney Todd», «The Aviator») κατορθώνουν, όμως, και τα συνταιριάζουν σε ένα αρμονικό σύνολο που μοιάζει λιγότερο με παραδοσιακό animation δημιούργημα και περισσότερο με μια κινηματογραφόφιλη ταινία που διασκεδάζει αδειάζοντας αναφορές στην οθόνη. Όλα αυτά φυσικά δεν θα σημάνουν απολύτως τίποτα στο ανήλικο κοινό που θα δει την ταινία, ευτυχώς όμως που το «Rango» έχει μεριμνήσει προσφέροντας ένα εκθαμβωτικό εικονογραφικό θέαμα που μπορεί και αιχμαλωτίζει το παιδικό βλέμμα, την ώρα που οι ενήλικες θα απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα άφθονα σινεφίλ κλεισίματα του ματιού.
Η ταινία του Γκορ Βερμπίνσκι δεν είναι, ασφαλώς, χωρίς τα προβλήματά της. Έχει διαλογικά μέρη που πλατειάζουν, πολλούς και όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, χιούμορ που μόνο σποραδικά σπινθηροβολεί, ενώ είναι λιγότερο έξυπνη απ’ όσο νομίζει. Δεν χωρά αμφιβολία, όμως: το «Rango» δεν αποτελεί μαγείρεμα κάποιας στουντιακής συνταγής αλλά προϊόν αυθορμητισμού και παραβατικής διάθεσης. Η κινηματογραφική σαύρα που ερμηνεύει φωνητικά ο Τζόνι Ντεπ και σκηνοθετεί με κέφι ο Βερμπίνσκι δεν είναι ούτε τρισδιάστατη (όπως υποχρεώνει η τρέχουσα κινηματογραφική τάση), ούτε παιδιάστικη, ούτε προβλέψιμη. Και για σπάνια φορά δεν φαίνεται να δίνει δεκάρα εάν οι μικρότερης ηλικίας θεατές της την ευχαριστηθούν λιγότερο απ’ ότι οι ενήλικες"
Λουκάς Κατσίκας
Πατήστε εδώ για το trailer της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου