Θέλουμε ασφαλή παιδική χαρά και προστασία του δασικού χαρακτήρα του άλσους της Αγ. Τριάδας
Το δασύλλιο της Αγ. Τριάδας είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους του Βύρωνα με αρκετό ακόμα φυσικό έδαφος και υψηλό πράσινο, που συμβάλλουν στην άμβλυνση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων λόγω της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της κλιματικής αλλαγής και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων μας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας, ιδίως τις μέρες του καλοκαιριού, χωρίς αυτό και ένα δύο άλλα δασάκια που είναι οι μόνοι διέξοδοι αναψυχής για πλήθος κατοίκων κάθε ηλικίας και μάλιστα χωρίς κανένα αντίτιμο, σε αντίθεση με τις κατεχόμενες από τις καφετέριες πλατείες.
Αυτά τα δασογενή περιβάλλοντα φιλτράρουν τους αστικούς ρύπους και τα λεπτά σωματίδια (ένα μεγάλο δέντρο μπορεί να απορροφήσει έως και 150 κιλά CO2 το χρόνο), μειώνουν την ηχορύπανση, συμβάλλουν στη ρύθμιση της θερμοκρασίας (μείωση από 2 έως 5 βαθμούς το καλοκαίρι) και στην πρόληψη των πλημμυρών (ένα μεγάλο δέντρο μπορεί να αναχαιτίσει περισσότερα από 15.000 λίτρα νερού το χρόνο), και βελτιώνουν τη σωματική και ψυχική υγεία. Σύμφωνα με μελέτες, στις πόλεις είναι απαραίτητο τουλάχιστον ένα δέντρο ανά τρεις κατοίκους ή αλλιώς τουλάχιστον 15 τ.μ. πράσινης ζώνης ανά κάτοικο, ενώ στην Αθήνα έχουμε μόλις 1,5 τ.μ. Οποιαδήποτε, λοιπόν, παρέμβαση–ανάπλαση πρέπει να παίρνει υπόψη τον πολύτιμο δασικό χαρακτήρα του χώρου, ο οποίος αν χαθεί, δύσκολα ξαναδημιουργείται.
Μεγάλο μέρος του φυσικού εδάφους τσιμεντοστρώθηκε, ενώ μια πολύ υψηλή, ακαλαίσθητη και σαν φυλακή περίφραξη (εντός του ήδη περιφραγμένου άλσους) απομόνωσε, εντελώς αντιπαιδαγωγικά, το χώρο με τις κούνιες όπου βρίσκονται τα παιδιά από το υπόλοιπο άλσος με τα παγκάκια, τα δρομάκια όπου βρίσκονται και οι γονείς των παιδιών.
Σε ποια μελέτη στηρίχθηκε η όλη ανάπλαση; Είναι μια μελέτη που εφαρμόζεται παντού η ίδια είτε αφορά πλατεία, νησίδα δίπλα σε δρόμο ή δασύλλιο; Γιατί δεν ελήφθη υπόψη ότι υπάρχει ήδη περιμετρική περίφραξη; Έχουν εκδοθεί οι απαραίτητες άδειες για να τσιμενταριστεί ένας δασικός αλλά ήδη επιβαρυμένος με τσιμέντο (βλ. αναψυκτήριο, εκκλησία) χώρος; Συμμετείχαν στην εκπόνησή της γεωτεχνικοί έτσι ώστε να παρθεί υπόψη ο ιδιαίτερος δασικός χαρακτήρας του χώρου; Γιατί κόπηκαν πεύκα που, εκτός των άλλων, εξασφαλίζουν την απαραίτητη σκιά στα παιδιά;
Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλες περιβαλλοντικά μέθοδοι και φυσικά υλικά που προβλέπονται στις προδιαγραφές και ήδη χρησιμοποιούνται, εδώ και στο εξωτερικό, έτσι ώστε να έχουμε ασφαλείς παιδικές χαρές αλλά και περιβαλλοντικά σωστές μεθόδους που δεν οδηγούν σε οικολογική υποβάθμιση του χώρου και σε απαράδεκτη φραγή του εδάφους; Ήδη ζητούμενο σήμερα είναι το αντίστροφο, δηλαδή το ξήλωμα του τσιμέντου και η ελευθέρωση εδαφών από τη φραγή και για αντιπλημμυρικούς λόγους ανάμεσα σε άλλους.
Η σύγχρονη τάση μιλάει για "φυσικές" παιδικές χαρές, αφενός για λόγους υγείας και αφετέρου για παιδαγωγικούς και οικολογικούς λόγους. Οι πιστοποιήσεις και οι προδιαγραφές υπάρχουν, για να κατασκευάζονται με ασφάλεια οι παιδικές χαρές, όμως ο τρόπος εφαρμογής τους δεν μπορεί να οδηγεί σε «αποστειρωμένους» χώρους παιχνιδιού–φυλακές, όπου τα παιδιά βαριούνται σε λίγο. Η παιδική χαρά πρέπει να είναι πραγματική χαρά και αυτό απαιτεί καλή σχεδίαση, φαντασία, φυσικά υλικά, σκιά, οπτικές φυγές, περιπέτεια, κλπ. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γίνεται εδώ.
Για παράδειγμα, το χώρο με τις κούνιες θα μπορούσε να τον οριοθετεί και προστατεύει ένας χαμηλός ξύλινος ή φυτικός φράxτης που δεν θα στερούσε στα παιδιά την οπτική επαφή με τους γονείς. Επίσης, γιατί να χρησιμοποιηθεί τσιμέντο και τεχνητό δάπεδο (μίγμα από πολυουρεθάνη, τρίμματα ανακυκλωμένου ελαστικού και χρωστικές) που χαλάει σε πολύ λίγο χρόνο από τον ήλιο, γίνεται πράγματι επικίνδυνο λόγω των ελαστικών ρινισμάτων και έχει μεγάλο κόστος αντικατάστασης; Η δε απόρριψη τόνων από τέτοιο υλικό που σε λίγο καιρό θα έχουν μαζευτεί, αναρωτιόμαστε πόσο οικολογική είναι.
Αντί για αυτό, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν υλικά που επίσης προβλέπονται στις προδιαγραφές και είναι οικολογικά, πιο φτηνά και πιο ευκολοσυντήρητα π.χ. το βοτσαλάκι θέλει ένα τσουγκράνισμα και ένα δύο σακιά πρόσθετα κάθε έτος, το ίδιο και ο φλοιός πεύκου που έχει πολύ μικρό κόστος. Ακόμα και τα ευρωπαϊκά πρότυπα που επικαλούνται, προτείνουν φυσικά υλικά και μόνο όπου δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτά, τότε καταφεύγουμε στα τεχνητά.
Τελικά, μήπως ο στόχος της ανάπλασης και των πιστοποιήσεων δεν είναι η ασφάλεια της παιδικής χαράς αλλά το συνεχές πλασάρισμα νέων υλικών, νέων οργάνων και νέων κατασκευών απ’ όπου το κύκλωμα των προμηθευτών/κατασκευαστών κερδίζει πολλά; Μιας και όλα αυτά είναι «αποκλειστικά» στην αγορά, έχουν υψηλό κόστος και οδηγούν σε πλήρη ανακατασκευή και αντικατάσταση στοιχείων, που ίσως όμως να είναι μια χαρά και να θέλουν απλά συντήρηση! Την οποία συντήρηση, μπορούν να κάνουν και οι εργαζόμενοι του Δήμου και δεν είναι πανάκριβη όπως η πλήρης ανακατασκευή!
Τέλος, αν οι συγκεκριμένες εργασίες για την παιδική χαρά αποτελούν τμήμα του γενικότερου έργου που δημοπρατήθηκε πέρσι με τίτλο «Λειτουργική και ενεργειακή αναβάθμιση χώρων αναψυχής, παιδικών χαρών και χώρων πρασίνου Δ. Βύρωνα» και αφορά τη γενική ανάπλαση σε οκτώ πλατείες–πάρκα, τότε πρέπει να ανησυχήσουμε ακόμα περισσότερο. Γιατί σύμφωνα με τη μελέτη, προβλέπεται ακόμα και πλήρης ανακατασκευή του αρδευτικού συστήματος με μεγάλες εκσκαφές, υπόγεια αρδευτικά κλπ. Κι αναρωτιόμαστε: Τα πεύκα θέλουν πότισμα; Μήπως και εδώ η μελέτη είναι μία και εφαρμόζεται παντού; Έχει παρθεί υπόψη ότι μιλάμε όχι για πλατεία ή αρδευόμενο πάρκο, αλλά για ένα δασύλλιο;
Ότι σύμφωνα με όσα ισχύουν και νομοθετικά «τα άλση που φέρουν δασική βλάστηση (δασύλλια) σε αντίθεση με τα πάρκα, δεν επιδέχονται κηποτεχνικές διαμορφώσεις, υπάρχει ελεύθερη διάταξη του πρασίνου στα πλαίσια της επιδιωκόμενης προσομοίωσης φυσικών περιβαλλόντων εντός της αστικής ή οικιστικής περιοχής και δεν δύνανται να μεταβάλλουν προορισμό ή χρήση». Από πού προκύπτει ότι χρειάζεται να εγκατασταθεί σύστημα αυτόματου ποτίσματος σε άλσος με δασικά δένδρα;
Ποιος θα πάρει την ευθύνη για τις πιθανές πτώσεις των μεγάλων πεύκων εξαιτίας της υπερβολικής άρδευσης που θα δέχονται οι ρίζες τους και την συνεπαγόμενη εξασθένησή τους και τον περιορισμό τους στην επιφάνεια του εδάφους; Επίσης η διάνοιξη της τάφρου για το υπόγειο αρδευτικό δίκτυο ενδέχεται να τραυματίσει ή και να κόψει πολλές από τις ρίζες των μεγάλων πεύκων με αρνητικές συνέπειες στην ευστάθειά τους αλλά και στη διάβρωση του εδάφους.
Αυτό που χρειάζεται το δασύλλιο της Αγ. Τριάδας δεν είναι τσιμέντα, εκσκαφές και περιφράξεις. Χρειάζεται (εκτός από την αυτονόητη καθαριότητα και φωτισμό) αντιπυρική και φυτοπαθολογική προστασία, καθώς και αναζωογόνηση–αύξηση της βιοποικιλότητας μέσω δασοκομικών χειρισμών και κυρίως μέσω του κλαδέματος-καθαρισμού και της απομάκρυνσης των ξερών και επικίνδυνων κλαδιών καθώς και του εμπλουτισμού της βλάστησης με κατάλληλα είδη.
· Να σταματήσουν τώρα οι απαράδεκτες εργασίες, να φύγουν τα τσιμέντα.
· Να ανοίξει άμεσα η συζήτηση για τον τρόπο που γίνονται οι αναπλάσεις, ειδικά σε ευαίσθητους περιβαλλοντικά χώρους, όπως είναι το δασύλλιο της Αγ. Τριάδας.
· Να αναζητηθούν εναλλακτικές μέθοδοι, οικολογικά και παιδαγωγικά σωστές, για την ανάπλαση της παιδικής χαράς.
Για όλα τα παραπάνω το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα καλεί σε ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ , την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου, στις 7.30 μ.μ., στη Λαμπηδόνα στο άλσος Αγ. Τριάδας.
Κοινωνικό - Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα
Πολύ λεπτομερειακή και επιστημονικά αρτια παρέμβαση. Χορτάσαμε απο τάπητες καουτσούκ και περιφράξεις εκεί που το μόνο που χρειάζεται είναι άμμος και άπλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρόσθετα επίσης ότι χρειάζεται και προστασία από τους ανεγκέφαλους δικυκλιστές που περνούν μέσα από το πάρκο, ανάμεσα στα παιδιά, για να μην κάνουν το γύρο ενός τετραγώνου!