Πέμπτη 30 Αυγούστου: Cine Λαμπηδόνα - "Τα φτερά του έρωτα" (Βιμ Βέντερς), στις 9 μμ.

Το εικονοκλαστικό αριστούργημα του Βιμ Βέντερς. Έτος: 1987 | Xώρα: Δυτική Γερμανία | Διάρκεια: 128 λεπτά | Σκηνοθεσία: Wim Wenders | Σενάριο: Wim Wenders, Peter Handke (screenplay) | Ηθοποιοί: Bruno Ganz, Solveig Dommartin, Otto Sander

Στο χωρισμένο από το τείχος Βερολίνο, άγγελοι περιπλανιούνται στους δρόμους, ακούγοντας τις σκέψεις των ανθρώπων. Ένας από αυτούς ερωτεύεται μια ακροβάτισσα του τσίρκου. Τα αισθήματά του γι' αυτήν είναι τόσο έντονα που ζητά να χάσει το προνόμιο της αθανασίας και να γίνει θνητός. Επιλέγει λοιπόν να αφήσει την αιωνιότητα και να "οξειδωθεί μες στη νοτιά των ανθρώπων", να σταματήσει να παρακολουθεί, με την ασπρόμαυρη ματιά του, τη ζωή και να τη ζήσει σαν άνθρωπος.

Έτσι, ο άγγελος Damiel (Μπρούνο Γκαντς) θα "εκπέσει" με τη θέλησή του, στους περιορισμούς του χρόνου, στην αρρώστια, στον πόνο και φυσικά στον θάνατο, καθώς μόνο έτσι θα μπορέσει να αγγίζει, να αισθάνεται, αλλά και να ζήσει σε τελική ανάλυση, τον έρωτά του για τη Marion (Σολβέιγ Ντομαρτέν). Θα καταφέρει δηλαδή να νοιώσει, όλα αυτά τα απλά και καθημερινά πράγματα που τα συνοψίζει μέσα στο φιλμ ο σπουδαίος ηθοποιός Πίτερ Φολκ, μπροστά από μία καντίνα, ξημερώματα, σ' έναν αγαπημένο μονόλογο: «Εδώ, με το τσιγάρο και τον καφέ. Κι αν τα κάνεις μαζί είναι φανταστικό. Ή να ζωγραφίσεις. Ξέρεις. Παίρνεις ένα μολύβι και κάνεις μία μαύρη γραμμή και μετά μία φωτεινή γραμμή και μαζί αποτελούν μία καλή γραμμή. Ή όταν τα χέρια σου είναι κρύα, μπορείς να τα τρίψεις μεταξύ τους, να έτσι βλέπεις, αυτό είναι καλό και αισθάνεσαι όμορφα! Υπάρχουν τόσα πολλά όμορφα πράγματα! Αλλά δεν είσαι εδώ - εγώ είμαι εδώ. Μακάρι να ήσουν εδώ. Εύχομαι να μπορούσες να μου μιλήσεις. Γιατί είμαι ένας φίλος...».

πηγή

Πέμπτη 23 Αυγούστου, στις 9 μμ: Cine Λαμπηδόνα - "Παρίσι - Τέξας" του Βιμ Βέντερς

Σταθμός στην μυθολογία των ταινιών δρόμου, το Παρίσι, Τέξας αποτελεί για πολλούς την κορυφαία στιγμή στη φιλμογραφία του Wenders. Ο Γερμανός σκηνοθέτης μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το σενάριο του διάσημου θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού Sam Shepard το οποίο αποτελεί διασκευή της νουβέλας του L.M Kit Carson. Η ιστορία είναι για μια χαμένη ψυχή τον Τράβις, έναν ψυχικά τραυματισμένο ήρωα, ο οποίος εκτός από την ψυχή του έχει χάσει την μνήμη του, την οικογένεια του και έχοντας απαρνηθεί τον εαυτό του, περιπλανιέται στα ερημικά τοπία του Τέξας. Ένα τυχαίο γεγονός θα αναγκάσει τον αδερφό του να τον αναζητήσει και να τον ξαναφέρει πίσω.

Στη μνήμη του Άρι Αραγεώργη

 

Ο Άρις Αρεγεώργης (επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Ε.Μ.Π.) έφυγε από κοντά μας. Η πολιτική κηδεία του Άρι θα γίνει το Σάββατο 11/8/2018 στις 12:00 στο Α' Νεκροταφείο.

Το Κοινωνικό - Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, «Λαμπηδόνα», εκφράζει τη βαθειά του θλίψη και οδύνη για την απώλεια του αγαπημένου φίλου, δασκάλου και αγωνιστή Άρι Αραγεώργη. Ο Άρις συμμετείχε ολόψυχα στις δράσεις του Κ.Π.Κ.Β. και, με όλη τη σεμνότητα που τον διέκρινε, στήριξε ως προσκεκλημένος ομιλητής τα μαθήματα Ιστορίας και Φιλοσοφίας που οργάνωσε η «Λαμπηδόνα» τα τελευταία χρόνια. Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας, ως υπόδειγμα και οδηγό για μια στάση ζωής και κοινωνικής συνείδησης που τόσο λείπει στις μέρες μας, τα λόγια του Άρι (από ομιλία του σε στρογγυλό τραπέζι με θεματική το Κοινωνικό - Πολιστιστικό Κέντρο Βύρωνα) για την αναγκαιότητα της μορφωτικής και απελευθερωτικής δράσης των κοινωνικών συλλογικοτήτων στην περίοδο της κρίσης και τη σχέση τους με την ακαδημαϊκή κοινότητα:

    Να κλείσω θίγοντας ένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν για αυτό το στρογγυλό τραπέζι. Είναι δυνατή η σύγκληση του θεσμικού ακαδημαϊκού λόγου με τις κινηματικές διαδικασίες των σύγχρονων κοινωνικών υποκειμένων που προτάσσουν και αναζητούν την κοινωνική χειραφέτηση; Νομίζω πως όχι! Το σύγχρονο πανεπιστήμιο, ως θεσμός, δεν είναι δυνατόν να σταθεί στο πλευρό κινημάτων που αναζητούν την κοινωνική χειραφέτηση. Και τούτο γιατί τα σύγχρονα πανεπιστήμια έχουν σταδιακά απολέσει το καθεστώς τους ως αυτοδιοικούμενα ιδρύματα και τείνουν να υποταχθούν στις επιταγές του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος. Οι ακαδημαϊκές αξίες που συνήθιζαν να διέπουν τις δραστηριότητες της έρευνας και της εκπαίδευσης έχουν σταδιακά θυσιαστεί για χάρη της εργαλειακής αξίας της οικονομικής ωφελιμότητας. Αντί για έρευνα, στα προϊόντα της οποίας υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να παράγουν πνευματική ιδιοκτησία.

    Αντί για επιστήμονες που είναι ελεύθεροι πολίτες, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να παράγουν ανθρώπινο κεφάλαιο που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της λεγόμενης «κοινωνίας της γνώσης» με δεδομένο τον πίνακα αξιών της. Αντί για εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια τώρα απαιτείται να προσφέρουν κατάρτιση για εργασία, έστω προσωρινή ή αβέβαιη. Και οι σπουδαστές των πανεπιστημίων θεωρούνται καταναλωτές υπηρεσιών εκπαίδευσης που προετοιμάζονται, με αυτόν τον τρόπο, για ένταξη στον οικονομικό ανταγωνισμό. Για να «ανοιχτεί» το σύγχρονο πανεπιστήμιο στα κοινωνικά κινήματα πρέπει να αλλάξει θεσμικά. Και οι πανεπιστημιακοί, ως σώμα, όχι ως άτομα, μάλλον δεν θα βοηθήσουν σε τέτοια κατεύθυνση. Ούτε, εξ όσων γνωρίζω, ποτέ βοήθησαν σε τέτοιες κατευθύνσεις.

Σύμφωνα με την επιθυμία του Άρι, όποιος επιθυμεί και έχει τη δυνατότητα, αντί στεφάνων μπορεί να πραγματοποιήσει δωρεά στα παρακάτω ιδρύματα:

• Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
• Τμήμα Φιλοσοφίας - Πανεπιστήμιο Πατρών.

Πέμπτη 9 Αυγούστου: Cine Λαμπηδόνα - "Το Γουρούνι Της Αυτού Μεγαλειότητας", στις 9 μμ

«Το Γουρούνι Της Αυτού Μεγαλειότητας» [A Private Function], 1984

 

Μια κωμωδία από τη Μεγάλη Βρετανία. Το 1947, δύο μόλις χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι συνθήκες ζωής για την πλειοψηφία του πληθυσμού στη νικήτρια του πολέμου Μεγάλη Βρετανία, είναι άθλιες: δελτίο για τα τρόφιμα, ελλείψεις σε βασικά είδη τροφίμων και κυρίως στο κρέας, μαύρη αγορά… Ένα ζευγάρι μικροαστών διαπιστώνει ότι οι επιχειρηματίες της μικρής τους πόλης ετοιμάζονταν να γιορτάσουν τους γάμους της πριγκίπισσας Ελισάβετ με τον Πρίγκιπα Φίλιππο, με ένα τσιμπούσι στο οποίο το βασικό φαγητό θα είναι το κρέας ενός γουρουνιού, το οποίο κάποιος αγρότης εκτρέφει παράνομα γι’ αυτή την περίσταση. Οι ευυπόληπτοι κατά τα άλλα μικροαστοί, αποφασίζουν να κλέψουν το γουρούνι. Ταυτόχρονα όμως ένας επιθεωρητής τροφίμων προσπαθεί να… πατάξει το έγκλημα.

Πίσω από τις δυνατές κωμικές σκηνές της πολυβραβευμένης κωμωδίας αναδεικνύεται μια διεισδυτική καταγραφή των κοινωνικών συνθηκών των πρώτων χρόνων της μεταπολεμικής Μ. Βρετανίας, όπου το έπαθλο της κοινωνικής καταξίωσης και της κοινωνικής ανόδου είναι ένα… γουρούνι.

Σκηνοθέτης: Malcolm Mowbray
Σεναριογράφος: Alan Bennett
Ηθοποιοί: Richard Griffiths, Michael Palin, Maggie Smith, Tony Haygarth, Bill Paterson, Liz Smith, Denholm Elliott, John Normington

Πέμπτη 2 Αυγούστου: Cine Λαμπηδόνα - "Σκυλιά στη χλόη", στις 9 μμ.

Έναρξη προβολής, 9 μμ - Λίγα λόγια για την ταινία: Στον μικρό, εξωτερικά ειδυλλιακό οικισμό (κάτι αντίστοιχο του Ψαλιδοχέρη θα έλεγα) μένει ένα 11χρονο κοριτσάκι, διαφορετικό από τα υπόλοιπα παιδιά. Περιφραγμένος με τείχη, ο οικισμός κρατάει μέσα τους πλούσιους «δήθεν» και εκεί φωλιάζουν η υποκρισία, ο φαρισαϊσμός και η σαπίλα του νεοπλουτισμού. Απ’ έξω... ο υπόλοιπος φυσιολογικός κόσμος με τις δικές τους έγνοιες και προβλήματα. Η περίεργη φιλία που θα αναπτυχθεί μεταξύ του κοριτσιού και του νεαρού κηπουρού (τον υποδύεται ο νεαρότατος Sam Rockwell) που κουρεύει τα γκαζόν θα έχει τις ρίζες της, κατ’αρχάς, στα σωματικά τραύματα που έχουν και οι δύο αλλά, κατά δεύτερον, θα είναι πιο ουσιαστική και πιο βαθειά.

Σε κάθε σκηνή που θα περνάει, όμως, θα αρχίσεις να παρατηρείς ότι η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιο... εκρηκτική. Λίγο οι ταξικές διαφορές, η υποκρισία και η μισαλλοδοξία, θα εμπλακούν με την παιδική αθωώτητα και οι παρεξηγήσεις θα έχουν πυροδοτήσει το φιτίλι. Και φυσικά, η τελική «έκρηξη» δεν θα αργήσει να έρθει. Και εκεί που νόμιζες ότι το έργο θα σου μαυρίσει την ψυχή, έρχεται το παραμυθένιο τέλος που θα γλυκάνει λίγο την κατάσταση και θα προσθέσει λίγες νότες "happy" στο "end".