Σταθμός στην μυθολογία των ταινιών δρόμου, το Παρίσι, Τέξας αποτελεί για πολλούς την κορυφαία στιγμή στη φιλμογραφία του Wenders. Ο Γερμανός σκηνοθέτης μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το σενάριο του διάσημου θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού Sam Shepard το οποίο αποτελεί διασκευή της νουβέλας του L.M Kit Carson. Η ιστορία είναι για μια χαμένη ψυχή τον Τράβις, έναν ψυχικά τραυματισμένο ήρωα, ο οποίος εκτός από την ψυχή του έχει χάσει την μνήμη του, την οικογένεια του και έχοντας απαρνηθεί τον εαυτό του, περιπλανιέται στα ερημικά τοπία του Τέξας. Ένα τυχαίο γεγονός θα αναγκάσει τον αδερφό του να τον αναζητήσει και να τον ξαναφέρει πίσω.
Καταφέρνει να του επαναφέρει τις μνήμες και να τον φέρει σε επαφή με τον γιο του, τον οποίο μεγαλώνει ο ίδιος σαν πατέρας του. Από εδώ ξεκινά το μεγάλο ταξίδι του Τράβις μαζί με τον γιο του για την αναζήτηση της γυναίκας του και μητέρας του παιδιού. Στοχασμός για τη μοναξιά, την έλλειψη επικοινωνίας, την τρέλα και το απρόσωπο των μεγαλουπόλεων, επαναπροσδιορισμός παραδοσιακών αξιών όπως ο γάμος, το σπίτι - μήτρα, η οικογένεια, μα πάνω απ' όλα ένα γοητευτικό αισθητικό επίτευγμα (αμιγώς κινηματογραφικό με την πρωτοκαθεδρία στην εικόνα και όχι στον λόγο) με υπέροχες και φορτισμένες από νοήματα εικόνες, μινιμαλιστική μουσική από τον Ry Cooder , μοναδική κινηματογράφηση φυσικών και αστικών τοπίων (χαρακτηριστικό του Γερμανού σκηνοθέτη), στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διευρύνουν το φάσμα των συμπαραδηλώσεων της εικόνας και ένα εκπληκτικό φινάλε με τον διάλογο του Τράβις και της γυναίκας του (Nastassja Kinski) που έρχεται σαν καταλύτης για το συναισθηματικό ξέσπασμα του μέχρι τότε «βουβού» Τράβις και των θεατών.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και για την εξαιρετική δουλειά του πολυβραβευμένου διευθυντή φωτογραφίας Robby Muller. Αλληγορικό Road Movie (το καλύτερο όλων των εποχών!) που αποτίει φόρο τιμής στην Beat Generation και αποτελεί σημείο αναφοράς κάθε ελεύθερου πνεύματος. Με βασανιστικούς ρυθμούς αλλά και μία ισορροπημένη και συμπαγή αφήγηση, ενσωματώνει στα πλάνα του την ανθρώπινη αγωνία που γεννά η πολυπλοκότητα των συναισθημάτων και την άκαρπη προσπάθεια έκφρασης των συναισθημάτων αυτών που συχνά οδηγεί στην μοναξιά. Και... αν το θέλετε, ένα μικρό σημείωμα του Βέντερς:
"Σε αντίθεση με τη νουβέλ βαγκ, ουδέποτε σκεφτήκαμε, ελπίσαμε ή θελήσαμε να “βελτιώσουμε” ή να “ενταχθούμε” στην κινηματογραφική βιομηχανία της εποχής, ούτε καν να την υποκαταστήσουμε: θεωρούσαμε τη δραστηριότητά μας “εναλλακτική”. Δεν είχαμε ούτε πρότυπα, ούτε παράδοση, ούτε κανέναν που να θέλουμε να πάρουμε τη θέση του. Η Filmverlag λειτουργούσε σαν κοινοπραξία. Και ήταν πραγματικά θαυμάσια η μεταξύ μας αλληλεγγύη, που ουσιαστικά ήταν και το μοναδικό κεφάλαιο που διαθέταμε".
Βιμ Βέντερς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου